เกมของเด็ก...

หลังจากเลิกงานกลับมา
ผมเปิดโทรทัศน์ช่องเคเบิ้ลมุ่งหวังในใจถึง
หนังใหม่สักเรื่องที่ยังไม่เคยดู

แม้บ่อยครั้งจะเป็นเรื่องเดิม
หากมันเป็นเรื่องที่อยากเก็บเกี่ยวเรื่องราว
ผมก็พร้อมจะเรียนรู้มันอีกครั้ง

แต่หกโมงเย็นที่ผ่านมา
เป็นหนังเรื่องที่ผมไม่เคยดูมาก่อน
ผมเปิดมาไม่ทันในตอนต้นเรื่องจึงไม่ทราบว่ามันคือเรื่องอะไร

บรรยากาศของเมืองในยุโรป
ภากแรกของบางสิ่งบนพื้นปูน
มิอาจทราบว่าคือเรื่องใด

เรื่องราวถูกเล่าด้วยน้ำเสียงของใครสักคน - เพศชาย
เรื่องราวของเด็กชายที่เป็นมุ่งมองหาความหวังบางประการในชีวิต
โลกของเด็กที่จินตนาการไม่สูญหายไป
แม่ของเขาป่วยหนักในวันคืนนั้น
หมอมอบถ้อยคำที่ทำร้ายความรู้สึก

แม่มอบของสิ่งหนึ่งให้กับเขา - กระป๋องลวดลายม้าหมุน
และมอบความรักที่เป็นมุมมองของชีวิตต่อมา
ในโรงเรียนวัยเยาว์
เขาได้พบกับเด็กหญิงคนหนึ่งที่ถูกเพื่อนเรียกว่า ตัวประหลาด
จนเหมือนเป็นนามอันแท้จริงของเธอ

เด็กชายมอบกระป๋องใบนั้น ให้เธฮ
แล้วเกมของเด็กๆ ก็เริ่มขึ้น ดำเนินไป...


















กติกา คือ หากใครเป็นผู้ถือกระป๋องใบนั้น จะต้องทำตามคำท้าของอีกฝ่าย
เรื่องเล่นสนุกของวัยเยาว์เร้าและปลูกเพาะความรู้สึกในใจของทั้งสอง
ตัวอย่างความระห่ำ เกิดขึ้นครั้งแรกตอนแปด ขวบ
ทั้งคู่สร้างวีรกรรมด้วยการปลดเบรคมือรถโรงเรียน ที่ยังมีเพื่อนนักเรียนนั่งอยู่เต็มคัน
ให้ไหลลงไปตามถนนลาดเอียง จนครูฝ่ายผู้ปกครองเรียกพบ
และเธอก็จัดการปัสสาวะรดกางเกงโชว์ ต่อหน้าอาจารย์ใหญ่หน้าดุ


ในวันที่แม่ของเขาเสียชีวิต
เด็กชายเล่นท้ากับเด็กหญิงว่าให้กระโดดทั้งชั่วโมง
เด็กชายกระโดดไปพร้อมกับคำภาวนาให้แม่หายดี
เขาทำได้ตามกติกาแต่คำขอมิอาจเป็นจริง...




















เขาปฏิเสธโลกจนกระทั่งพ่อของเขา
ต้องตามหาตัวเธอมาให้อยู่เป็นเพื่อนกัน
จนกระทั่งเข้าสู่วัยหนุ่มสาวความกล้ายิ่งโลดโผนขึ้น
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องคำท้าให้ใส่ชุดชั้นในทั้งเสื้อนอกและกางเกง
เพื่อไปนำเสนองานในชั้นเรียน
หรือทำลายงานเต่งงานของเขา เพราะคำท้าและการขัดขวาง


ตลกร้ายยิ่งรุนแรงขึ้นทุกที
ถึงขนาดเสี่ยงต่อความตาย แล้วความสัมพันธ์ทั้งคู่ก็จมดิ่งสู่ความร้าวฉาน
ทั้งที่ลึกๆ ทั้งคู่กลับรักกันอย่างสุดซึ้ง และกลายเป็นคำท้าทายครั้งใหม่
ว่าจะไม่ติดต่อกันอย่างสิ้นเชิงเป็นเวลาสิบปี


บ่อยครั้งที่ผมรู้สึกว่า...
การเข้าสู่ดินแดนของคำท้าช่วยฉุดรั้งให้ชีวิตทั้งคู่เดินหน้าต่อไปได้
เขาข่มขื่นใจอย่างหนักกับคำท้าไม่พบหน้ากันนับสิบปี
แต่ชีวิตก็ยังดำเนินต่อไป


คำตอบสุดท้ายของความสัมพันธ์ปวดร้าว
แต่ลงลึกถึงความเข้าใจอันลึกซึ้งในการเติมเต็มซึ่งกัน
ไม่มีโลกภายนอกเข้าถึงเกมของเด็กๆ นั้น
มีเราเป็นผู้สัมผัสและเข้าใจในท้ายที่สุดเอง




ป.ล.
ดูจบแล้ว เพลง La Vie En Rose เพราะขึ้นอีกหลายเท่าเลย (^^

ป.ล.สอง
หนังชื่อ Love me , if you dare หรือในภาคฝรั่งเศส คือ Jeux d'enfants
เรื่องราวของจูเลี่ยน (Guillaume Canet) กับ โซฟี (Marion Cotillard)