โจรสลัด ท้องทะเล และความฝัน

เมื่อสักปลายเดือนที่ผ่านมาและต้นเดือนนี้
มีการเปลี่ยนแปลงผังรายการโทรทัศน์ทางช่องเก้า อสมท.
รายการสารคดีที่ติดตามอยู่เปลี่ยนจากวันเสาร์ตอนประมาณสิบโมง
ไปอยู่วันศุกร์ในเวลาบ่ายโมง...

เปล่าหรอกครับ ไม่ได้มาบ่นเรื่องการปรับผัง
ถึงแม้จะรู้สึกในใจอยู่ก็เถอะว่า แล้วใครจะได้ดูรายการนี้กัน...

กระนั้นช่วงที่มีการเปลี่ยนเวลาของรายการสัปดาห์แรกๆ
ผมยังติดตามชมอยู่ เพราะเรื่องราวที่ยังไม่จบของสารคดีเกี่ยวกับ
นักเดินเรือในมหาสมุทรหลายท่าน ทั้งแมคเจลแลน และกัปตันคุก
เรื่องราวประเภทนี้ ชอบนัก (^^

ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน?

อาจเพราะในยุคสมัยที่ผมเติบโตมา
เรื่องราวการออกเดินทางค้นพบโลกใหม่นั้น
ช่างเกิดขึ้นยากเย็น...
ผมเกิดในยุคสมัยที่หลายคนเชื่อว่า
แผ่นดินทุกผืนบนโลกถูกค้นพบหมดแล้ว
การประดิษฐ์สิ่งประดิษฐ์พลิกโลกชิ้นล่าสุด คืออะไร
ความรู้ของผมไม่ได้รับการบัญญัติใหม่เลย...
คอมพิวเตอร์หรือเปล่านะ? หรือนาโนเทคฯ?
หรือ การสร้างแกะดอลลี่กัน?

ผมชอบเรื่องของการเดินเรือ
ทั้งที่ในชีวิตจริงไม่เคยนั่งเรือออกไปเกินสองชั่วโมงจากชายฝั่งเลย
ชอบดูเรื่องราวของผู้คนที่เปี่ยมศรัทธาในสิ่งที่ตนเองเชื่อมากขนาดนั้น
ศรัทธาในพระเจ้า และความฝันของตนเอง
หลายครั้งกลางทะเลที่เวิ้งว้าง เส้นทางการเดินเรือที่ไม่มีใครเคยไปถึง
โลกในแผนที่มีเพียงการสันนิษฐาน
และเขียนถึงดินแดนที่พวกเขาเดินทางผ่านมาแล้วร่วมเดือน
พวกเขาเผชิญหน้ากับโลกที่ไม่มีใครรู้จัก...

แถมการเผชิญหน้ากับโรคร้ายในสมัยนั้น
อย่างลักปิดลักเปิด ขาดวิตามินจนคร่าชีวิตผู้คน
ทั้งๆ ที่รู้ว่าสุ่มเสี่ยงขนาดนั้น การเดินทางก็ยังเกิดขึ้น
ภาพในสารคดีบางตอน
เมื่อลูกเรือสิ้นหวังถึงที่สุด พวกเขาถึงกับวางแผนก่อกบฎ
และยึดเรือเสบียงจากไป...

แมคเจลแลนเดินเรือมุ่งลงใต้
เพื่อไปสู่เส้นทางการพิสูจน์ว่า โลกมีสัณฐานกลม
ฤดูหนาว ทะเลคลั่ง คำสาปศรัทธาสิ้นสูญ
แต่พวกเขาก็ได้พบกับปรากฏการณ์ที่เชื่อว่า
เซนต์มาเยือนและนำทางพวกเขา
แม้ต่อมาได้มีการพิสูจน์แล้วว่า เป็นแสงใต้
และปรากฏการณ์ทางดาราศาสตร์
ที่เกิดขึ้นบริเวณท้องทะเลแถบขั้วโลกใต้

ความตายเกิดขึ้นทุกวัน
แต่เมื่อมันปรากฏในประวัติศาสตร์
ความตายนั้น คือบันทึก และหมุดหลักในเส้นทางของมนุษย์

แมคเจลแลนและกัปตันคุกต่างล้มหายบนเส้นทางที่เขาฝัน
ชื่อของบางคนเท่านั้นเป็นที่จารึก แน่นอนว่ามากมายกว่ามากมาย
สิ้นสูญไปโดยไม่มีใครจดจำได้

โจรสลัด แตกต่างอย่างไรกับผู้คนจากรัฐ
เขาออกเดินทางแสวงหาเรื่องราวต่างๆ บนท้องทะเลเฉกเช่นกัน
ผมชอบอ่านการ์ตูน หลายคนอาจจะรู้แล้ว
เคยอ่านเรื่อง วันพีซ แล้วทราบซึ้งนักหนาถึง
ความใฝ่ฝันจะเป็นโจรสลัดของลูฟี่
(แม้ว่าตอนนี้จะไม่ได้อ่านต่อมานานแล้วก็เถอะ)

ในท้องทะเล...
ผู้คนต่างล้มหายไปจากร่องรอยของการจาริกบนโลก

ความฝันของผม
ผมบอกตัวเองอยู่ในใจ คงเช่นเดียวกับหลายคน
แต่เมื่อมองย้อนไปคล้ายอกกลัดขัดขืน
เกือบห้าปีแล้วจากวันที่คุยกับเพื่อนคนหนึ่ง
ผมไม่รู้ว่า มันจะจำได้ไหม?
แต่เส้นทางที่มันเลือกชัดเจนและปรากฏขึ้นมากกว่าผม
ได้ข่าวว่านิทรรศการผลงานกำลังจะเกิดขึ้น
ขณะที่ผมยังเขียนทุกอย่างในพื้นที่สาธารณะเช่นนี้

ท่ามกลางทะเลที่เวิ้งว้าง เส้นทางที่ไร้แผนที่บ่งบอกล่วงหน้า
ผมหวังว่า ผมคงไม่หมดเรี่ยวแรงในความฝัน
ที่จะทะยานสู่ท้องทะเล มุ่งสู่เสรี
อาจเป็นดังโจรสลัดที่รัฐไม่ปรารถนา
แต่มีชีวิตท่ามกลางลมปะทะหน้า แสงแดด คลื่นโถมทั่ง
และศรัทธาที่ยังทำให้ความฝันดำรงอยู่ต่อไป...





บันทึก ณ คืนหนึ่งในมหานครเดิม