๒๔ พฤษภาคม ๒๕๔๙

ยีน! กินข้าว!
ทำการบ้านหรือยัง?
อ่านหนังสือได้แล้ว
ไปถูบ้าน!
อาบน้ำหรือยัง? ไปอาบน้ำได้แล้ว!
ไปแต่งตัว พ่ออาบน้ำเสร็จแล้ว
อ่านหนังสือแล้ว จะได้สอบเข้าได้
เกรดออกหรือยัง? เอามาดูสิ
เพื่อนคนเมื่อกี้ ชื่ออะไร? บ้านอยู่ไหน? ลูกใคร ?เรียนเก่งไหม?
จะออกไปไหน? กลับมาก่อนเที่ยงคืนนะ
อย่ากลับดึกนะลูก
ไปเที่ยว? มีใครไปบ้าง? ไปยังไง?
อย่าไปยุ่งที่เขาตีกันนะ
ลูกครูแอ๊วเขาเก่งอย่างนู้น ดีอย่างนี้
ไปอ่านหนังสือได้แล้ว
ดีใจด้วยลูก เรียนให้จบนะ
เกรดออกหรือยัง จะจบไหมเนี่ย
ทำไมพกไฟแช็ก สูบบุหรี่หรือเปล่า
อย่าไปกินเหล้ามากนะ
ทำไมเกรดน้อยอย่างนี้ ตั้งใจเรียนหน่อยสิ

(ครับ..............บ!!!)

ทำเรื่องเรียบร้อยหรือยัง
เหลืออีกกี่ตัวน่ะลูก ไอ้เบินเรียนจบหรือยัง แล้วนัทละ ป๊อปลูกอาจารย์พัฒนา....
มีแฟนหรือยัง ตั้งใจเรียนนะ
สงกรานต์นี้กลับบ้านหรือเปล่า
ปิดเทอมนี้กลับบ้านหรือเปล่า
ทำไมไม่โทรกลับบ้านบ้าง มีเงินใช้ไหม
จะไปโบกรถคนเดียวเหรอ พักอย่างไง มีที่ให้กางเต้นท์?
อยากบวชไหมลูก
ซื้อใบสมัครหรือยัง
มีคนมาสอบเยอะไหม ได้กี่คน เปิดเทอมเมื่อไหร่
มีแฟนหรือยัง เขาให้เงินเดือนเท่าไหร่
เหลือวิชาเรียนอะไรบ้าง
อย่าไปสูบบุหรี่นะ เสพยาหรือเปล่าเนี่ย
ถ้ามีตังค์มากพอจะเอาซื้อมาสูบเหรอ
อย่าเอาอย่างพี่นะ ต้องหาคนที่ช่วยเราทำงานได้
อย่านะ อย่านะ อย่านะ
เมื่อไหร่จะเรียนจบ จบเทอมนี้ไหม
ทำวิทยานิพนธ์ไปถึงไหนแล้ว ไปหาอาจารย์ที่ปรึกษาหรือเปล่า
งานที่ช่วยอาจารย์เสร็จหรือยัง เรียนให้จบก่อนนะค่อยมี
เห็นไหมว่าพี่แก ลำบากต้องทำงานอยู่คนเดียว ต้องเลือกนะ
เอาที่เรียนสูงๆ จะได้ช่วยกันทำงานได้ ไม่ใช่ให้เหนื่อยอยู่คนเดียว
เมื่อไหร่จะเรียนจบ ทำวิทยานิพนธ์บ้างไหม จะเรียนให้จบเมื่อไหร่
เขาเปิดรับสมัครไปลองถามข้อมูลดูนะ สมัครไว้ก่อนก็ได้
อย่าไปยุ่งกับพวกนั้นเลย เรื่องการเมือง
กินข้าวหรือยัง อย่ากินเยอะนะ เมื่อไหร่จะเรียนจบ
พี่เขาจะเรียนต่อแล้วนะ ต้องใช้เงิน สงกรานต์นี้จะกลับบ้านไหม
ตั้งใจเรียน อย่าเพิ่งไปทำเขาท้องนะ

......
ผมไม่รู้อีกกี่ถ้อยคำที่แม่จะซัดใส่ชีวิตของผม
จากเรื่องนั้น ไปสู่อีกเรื่องหนึ่ง และอีกหลายๆ เรื่อง
แต่ก็คงหลีกเลี่ยงไม่ได้ ไม่ว่าเราจะเติบโตขึ้นมากแค่ไหน
เรื่องการงาน เรื่องคู่ครอง เรื่องครอบครัว เรื่องลูกหลาน ฯลฯ
เพราะไม่ว่าอย่างไรก็ตาม
ระยะห่างของแม่และผมไม่เคยลดน้อยลง
ผมยังคงเป็นเด็กที่แม่จะบ่นบอกด้วยความหวังดีเรื่อยไป
ไม่ว่าผมจะเบื่อหน่ายและทำหน้าหงุดหงิดเพียงใดก็ตาม
เสียงจากหญิงร่างเล็ก ที่ผมหงอกขาวมากขึ้นทุกวัน
ผู้หญิงคนเดียวกับที่นอนหลับไปอย่างเหนื่อยล้าและเปลี่ยวเหงา
หน้าจอโทรทัศน์ในทุกคืน ขณะที่ลูกชายของเธอไม่ได้โทรไปคุยด้วย
ผู้หญิงที่ผมรู้สึกว่า เธอตัวเล็กกว่าเดิมจากความทรงจำวัยเด็ก

สุขสันต์วันเกิดครับแม่!

ปล. แม่เกิดหลังพ่อหกวันในเดือนเดียวกัน
แต่เป็นหกวันในอีกแปดปีให้หลัง...
ทุกวันนี้ผมยังแซวพ่ออยู่เลยว่า
พ่อจีบเด็ก ^^