ระหว่างร่วงหล่นจากขอบสะพานสู่ห้วงน้ำเบื้องล่าง คำถามใดวิ่งวนสู่มโนสำนึก...
posted by ไอ้หนวดยีน @ 2:51 PM
เคยเดินลัดสนาม...หลวงตอนหลงกรุงเทพครับแหะ ๆ
สนามหลวง เค้าห้ามเดินลัดกันเหรอ ไม่รู้อะ เพราะทุกทีที่ได้ไปแถวนั้น มีคนอยู่เต็มเลยนี่นาเราไม่แน่ใจนะว่าเคยเดินลัดสนามที่มีป้ายติดประกาศว่าห้ามลัดสนามหรือเปล่า แต่ทุกๆ ครั้ง เรายอมเดินอ้อมเราคิดว่าเราได้รับการปลูกฝั่งเรื่องนี้มาตั้งแต่สมัยประถม ตอนอยู่รร.อนุบาลนะ
ถ้าเป็นสนามหญ้าหลังฝนตกผมมักจะเลี่ยงอ่ะครับแต่ปกติก็ไม่ค่อยเดินลัดสนามมักจะเดินอยู่แถวๆ ขอบสนามเวลาเดินลัดสนามทีไร มักจะเหนื่อยทุกทีเพราะรีบเดิน
เคยบ่อย ๆ ไป นอกจากเหตุผลเรื่องความเป็นความตายของหญ้าแล้ว เรื่องอื่นๆ พี่ไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ลัดได้ก็ลัดเลย.. อ้อ.. บางทีถ้าไม่รีบก็เดินอ้อมได้เรื่อยๆ มาเรียงๆนะปล.แอบแฝงคติอะไรไว้เปล่าเนี่ย ยีน..
เคยบ่อยเลยพี่ยีนถ้ารีบๆหันซ้ายหันขวาแล้วตั้งหน้าวิ่งงงงงง^^
ต้น...ลัดซะกว้างเชียวเรามากรุงเทพฯครั้งแรกลงแถวตลาดไทแล้วมองหารถเมล์อะไรก็ได้นั่งมาลงสนามหลวงเพื่อจะหลงเหมือนกัน โอ้...ความหลัง T-Tอิ๊ก...เดินลัดสนามไม่ได้บอกว่าลัดสนามที่ห้ามเดินซะหน่อย เอ...หรือว่าประโยคมีความหมายว่าห้ามเดินจึงเดินลัด (งงเลย?)ครูสมัยประถมสอนเรื่องนี้เหรอจำชื่อครูได้ไหม?คุณขาม...นั่นแหละครับ ที่ผมไปเผชิญหน้ามาสนามหญ้าหลังฝนตก มันเป็นทางเดินไปทำงานทุกวันซึ่งผมก็จะเดินตามขอบสนามไปเกือบทุกวัน ยกเว้นวันนั้นน่ะครับ แล้วก็ข้อสังเกตในการเดินลัดสนามถูกต้องยิ่ง ^^(แต่ว่าวันนั้นขากลับหลังเลิกงานเดินด้วย อีกเหตุผลนึงนะครับ ^^)พี่เขียน...ลัดไปทั้งจักรยานเลยไหมอ่ะพี่เขียน?ที่จริงมีเรื่องอยากเขียนถึงการเดินลัดสนามในวันนั้นยาวมากเลย แต่ว่าไม่มีเวลาเลยจั่วหัวไว้ก่อน แล้วก็เลยขี้เกียจตามมา มีเรื่องที่ผมคิดกับการเดินลัดสนามวันนั้นงอกเงยอยู่ภายในเหมือนกันครับพี่น้องอุ๋ย...ฮ่าๆๆ ระวังล้มแล้วจะแย่นะรีบขนาดนั้น ^^ป.ล.เป็นแอร์นี่ต้องรีบขนาดนั้น หรือว่าน้องตื่นสายเนี่ย --"
ตอบยีนเราจำชื่อครูไม่ได้แม่นอะชื่ออะไร เดชๆ นี่แหละครูพงษ์เดชมีไหมคนที่พูดหน้าเสาธงทุกวันอะอาจารย์สอนโน่นนี่ตอนเข้าแถวทุกเช้า (ไม่เคยฟังเลยล่ะสิ มัวแต่เหล่หญิงห้องข้างๆ ล่ะสิ)รวมทั้งบอกว่าห้ามเดินลัดสนามรร.ด้วย(แม้จะมีอยู่นิดเดียว)
อิ๊ก...ครูพงษ์เดช เป็นรองครูใหญ่ (หรือรองผู้อำนวยการในภายหลัง)รูปร่างผอมๆ ตัดผมรองทรงแล้วก็ใส่แว่นกรอบเหลี่ยม (ตอนเด็กๆ เราชอบคิดว่าครูหน้าตาคล้ายในหลวง เพราะยังเด็กน่ะ เห็นใครผอมๆ ใส่แว่นทรงเดียวกันแล้วก็แต่งเครื่องแบบน่ะ) ครูเป็นเพื่อนพ่อเราทำงานมาด้วยกัน แต่ถ้าเราไม่ผิดพลาดครูเสียชีวิตแล้วเมื่อสองสามปีก่อน...เรื่องเดินลัดสนามน่ะใครก็เคยได้รับการสั่งสอนมาน่าแต่ที่ครูเขาพูดหนาเสาธงน่ะ เรื่องเดินในสนามของโรงเรียนที่มีน้อยเหลือเกินต่างหาก โอ้ว...ปราศจากสนามหญ้าจริงๆ โรงเรียนฉันป.ล.ไม่เคยเหล่สาวห้องข้างๆ โดยเฉพาะห้องหนึ่ง ^^ตอนเด็กๆ เล่นบอลตอนเช้าเหงื่อท่วมไม่มีสมาธิหรอก แล้วก็สมัยป.ห้า ป.หกน่ะ เป็นสารวัตรนักเรียนไม่ต้องอยู่ในแถวเฟ้ยยยยย สบายยยย^^
ถ้าเอาตรงตามตัว แบบว่า ลัดสนามจริงๆไม่เคยครั้งเดียวค่ะแหะ แหะ ที่มหาลัยนี่เป็นประจำ (เพราะไปสายประจำนั่นเอง)ขนาดพี่คนตัดหญ้าเขายืนจังก้าอยู่ตรงนั้น เรายังลัดผ่านหน้าตาเฉยเลย (ฮา...ช่างไม่สะทกสะท้าน)แต่ถ้าเปรียบกับชีวิต ออกจะเป็นคนเดิน 'อ้อมสนาม' ด้วยซ้ำเถลไถลไปเรื่อยยยยว่าแต่ 'ลัดสนาม' ในความหมายของคำถามนี้คืออะไรกันนะ
นานะ...เหอๆ ตลก นาสำนวนไม่เคยครั้งเดียวเนี่ยได้ยินครั้งแรกในเพลง สอบตก ของวงดิ อินโนเซ้นต์ (เก่าเชียว--")เรื่องการเดินอ้อมนั้นเราชอบชื่อหนังสือเล่มหนึ่งของ อาจินต์ ปัญจพรรค์ที่ชื่อการหลงทางอันแสนสุขหากอ้อมได้เรื่องได้ราวอย่างนั้นคงสุขดีป.ล.ส่วนเรื่อง ลัดสนาม ยาวเลยอ่ะแต่ไม่มีปรัชยง ปรัชญาอะไรหรอกนะ ^^
Post a Comment
<< Home
ฉันไม่ใช่คนที่นี่ และไม่ใช่ที่อื่นด้วย โลกเป็นเพียงทัศนียภาพแปลกตา ที่ใจฉันไม่อาจนำพาพักพิงได้ - อัลแบร์ กามูส์
View my complete profile
10 Comments:
เคยเดินลัดสนาม...หลวง
ตอนหลงกรุงเทพครับ
แหะ ๆ
สนามหลวง เค้าห้ามเดินลัดกันเหรอ ไม่รู้อะ เพราะทุกทีที่ได้ไปแถวนั้น มีคนอยู่เต็มเลยนี่นา
เราไม่แน่ใจนะว่าเคยเดินลัดสนามที่มีป้ายติดประกาศว่าห้ามลัดสนามหรือเปล่า แต่ทุกๆ ครั้ง เรายอมเดินอ้อม
เราคิดว่าเราได้รับการปลูกฝั่งเรื่องนี้มาตั้งแต่สมัยประถม ตอนอยู่รร.อนุบาลนะ
ถ้าเป็นสนามหญ้า
หลังฝนตกผมมักจะเลี่ยงอ่ะครับ
แต่ปกติก็ไม่ค่อยเดินลัดสนาม
มักจะเดินอยู่แถวๆ ขอบสนาม
เวลาเดินลัดสนามทีไร มักจะเหนื่อยทุกที
เพราะรีบเดิน
เคยบ่อย ๆ ไป
นอกจากเหตุผลเรื่องความเป็นความตายของหญ้าแล้ว
เรื่องอื่นๆ พี่ไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่
ลัดได้ก็ลัดเลย..
อ้อ.. บางทีถ้าไม่รีบก็เดินอ้อมได้เรื่อยๆ มาเรียงๆนะ
ปล.แอบแฝงคติอะไรไว้เปล่าเนี่ย ยีน..
เคยบ่อยเลยพี่ยีน
ถ้ารีบๆ
หันซ้ายหันขวา
แล้วตั้งหน้าวิ่งงงงงง
^^
ต้น...
ลัดซะกว้างเชียว
เรามากรุงเทพฯครั้งแรกลงแถวตลาดไท
แล้วมองหารถเมล์อะไรก็ได้นั่งมาลง
สนามหลวงเพื่อจะหลงเหมือนกัน
โอ้...ความหลัง T-T
อิ๊ก...
เดินลัดสนามไม่ได้บอกว่า
ลัดสนามที่ห้ามเดินซะหน่อย
เอ...หรือว่าประโยคมีความหมายว่า
ห้ามเดินจึงเดินลัด (งงเลย?)
ครูสมัยประถมสอนเรื่องนี้เหรอ
จำชื่อครูได้ไหม?
คุณขาม...
นั่นแหละครับ ที่ผมไปเผชิญหน้ามา
สนามหญ้าหลังฝนตก มันเป็นทางเดินไปทำงานทุกวัน
ซึ่งผมก็จะเดินตามขอบสนามไปเกือบทุกวัน ยกเว้นวันนั้นน่ะครับ
แล้วก็ข้อสังเกตในการเดินลัดสนามถูกต้องยิ่ง ^^
(แต่ว่าวันนั้นขากลับ
หลังเลิกงานเดินด้วย อีกเหตุผลนึงนะครับ ^^)
พี่เขียน...
ลัดไปทั้งจักรยานเลยไหมอ่ะพี่เขียน?
ที่จริงมีเรื่องอยากเขียนถึงการเดินลัดสนามในวันนั้นยาวมากเลย แต่ว่าไม่มีเวลาเลยจั่วหัวไว้ก่อน แล้วก็เลยขี้เกียจตามมา มีเรื่องที่ผมคิดกับการเดินลัดสนามวันนั้นงอกเงยอยู่ภายในเหมือนกันครับพี่
น้องอุ๋ย...
ฮ่าๆๆ
ระวังล้มแล้วจะแย่นะ
รีบขนาดนั้น ^^
ป.ล.เป็นแอร์นี่ต้องรีบขนาดนั้น
หรือว่าน้องตื่นสายเนี่ย --"
ตอบยีน
เราจำชื่อครูไม่ได้แม่นอะ
ชื่ออะไร เดชๆ นี่แหละ
ครูพงษ์เดชมีไหม
คนที่พูดหน้าเสาธงทุกวันอะ
อาจารย์สอนโน่นนี่ตอนเข้าแถวทุกเช้า
(ไม่เคยฟังเลยล่ะสิ มัวแต่เหล่หญิงห้องข้างๆ ล่ะสิ)
รวมทั้งบอกว่าห้ามเดินลัดสนามรร.ด้วย
(แม้จะมีอยู่นิดเดียว)
อิ๊ก...
ครูพงษ์เดช เป็นรองครูใหญ่ (หรือรองผู้อำนวยการในภายหลัง)รูปร่างผอมๆ ตัดผมรองทรงแล้วก็ใส่แว่นกรอบเหลี่ยม (ตอนเด็กๆ เราชอบคิดว่าครูหน้าตาคล้ายในหลวง เพราะยังเด็กน่ะ เห็นใครผอมๆ ใส่แว่นทรงเดียวกันแล้วก็แต่งเครื่องแบบน่ะ) ครูเป็นเพื่อนพ่อเราทำงานมาด้วยกัน แต่ถ้าเราไม่ผิดพลาดครูเสียชีวิตแล้วเมื่อสองสามปีก่อน...
เรื่องเดินลัดสนามน่ะใครก็เคยได้รับการสั่งสอนมาน่า
แต่ที่ครูเขาพูดหนาเสาธงน่ะ เรื่องเดินในสนามของโรงเรียนที่มีน้อยเหลือเกินต่างหาก โอ้ว...ปราศจากสนามหญ้าจริงๆ โรงเรียนฉัน
ป.ล.
ไม่เคยเหล่สาวห้องข้างๆ โดยเฉพาะห้องหนึ่ง ^^
ตอนเด็กๆ เล่นบอลตอนเช้าเหงื่อท่วมไม่มีสมาธิหรอก
แล้วก็สมัยป.ห้า ป.หกน่ะ เป็นสารวัตรนักเรียนไม่ต้องอยู่ในแถวเฟ้ยยยยย สบายยยย^^
ถ้าเอาตรงตามตัว แบบว่า ลัดสนามจริงๆ
ไม่เคยครั้งเดียวค่ะ
แหะ แหะ ที่มหาลัยนี่เป็นประจำ (เพราะไปสายประจำนั่นเอง)
ขนาดพี่คนตัดหญ้าเขายืนจังก้าอยู่ตรงนั้น เรายังลัดผ่านหน้าตาเฉยเลย (ฮา...ช่างไม่สะทกสะท้าน)
แต่ถ้าเปรียบกับชีวิต
ออกจะเป็นคนเดิน 'อ้อมสนาม' ด้วยซ้ำ
เถลไถลไปเรื่อยยยย
ว่าแต่ 'ลัดสนาม' ในความหมายของคำถามนี้คืออะไรกันนะ
นานะ...
เหอๆ ตลก นา
สำนวนไม่เคยครั้งเดียวเนี่ย
ได้ยินครั้งแรกในเพลง สอบตก
ของวงดิ อินโนเซ้นต์ (เก่าเชียว--")
เรื่องการเดินอ้อมนั้น
เราชอบชื่อหนังสือเล่มหนึ่ง
ของ อาจินต์ ปัญจพรรค์ที่ชื่อ
การหลงทางอันแสนสุข
หากอ้อมได้เรื่องได้ราวอย่างนั้น
คงสุขดี
ป.ล.
ส่วนเรื่อง ลัดสนาม ยาวเลยอ่ะ
แต่ไม่มีปรัชยง ปรัชญาอะไรหรอกนะ ^^
Post a Comment
<< Home