แม่กลอง

ก่อนนั้น ฉันยังจำได้
เยาว์วัย ฉันยังเล็กอยู่
ว่ายเวียนเป็นปลา ตามประสาน่าดู
เป็นปลาว่ายอยู่ตามคลอง

เมื่อฉันนั้น เริ่มโตใหญ่
แม่ฉันพาไปแม่กลอง
ว่ายเวียนเป็นทิวแลหลิวน่ามอง
แม่กลองแสนสุดสดใส

จากนั้น น้ำเสียก็ปล่อย
ปลาใหญ่ปลาน้อยต้องพลอยช้ำใจ
โรงงานเอาแต่สบาย
ฉันต้องร้องไห้ แม่ตายจากฉัน

จับฉันไปกินไม่ว่า
ปล่อยน้ำมา ฉันสูญพันธุ์
เอาแต่สบาย มักง่ายแย่จัง
ขอท่านจงโปรดเห็นใจ...

****************

จะว่าไปสมัยเด็กๆ ผมฟังเพลงนี้แล้วร้องไห้ด้วยครับ
ไม่รู้มีใครเคยฟังบ้างไหม?
เพลงของวง ดิ อินโนเซ็นต์ น่ะครับ

ผมว่าเพลงนี้เพาะการตั้งคำถามกับปํญหาสิ่งแวดล้อมขึ้นมา
ผมไม่พอใจโรงงานเลย โดยที่ไม่ได้มองปัญหาว่าน้ำเสีย
ธรรมชาติจะพินาศ หรือสิ่งแวดล้อมจะเกิดอะไรขึ้น
แต่ผมไม่พอใจโรงงานเลย เพราะทำให้แม่ของปลาในเพลงตายไป

โตมาผมนึกชอบเพลงนี้ เพราะมันติดปากและฝังอยู่ในหัว
ไม่ได้สั่งสอนให้ผมต้องอนุรักษ์ธรรมชาติแบบเพลงเพื่อชีวิต
ออกจะเป็นเพลงแบบเด็กๆ ด้วยซ้ำ

ชอบเพราะเป็น ดิ อินโนเซ็นต์ด้วยแหละครับ
เหมือนเคยอ่านเรื่องราวของวงนี้
ว่าเป็นเด็กจากเมืองราชบุรีที่รักการเล่นดนตรีมารวมตัวกันน่ะครับ
นอกจากเพลงนี้ เพลง ราชบุรี ผมก็ชอบ
แต่เพลงที่ดังๆ ของวงนี้น่าจะเป็น ฝากรัก (ที่ร้องว่า ด้วยรักอยากฝากไว้
ในหัวใจที่หมายมั่น ขอเพียงได้พบกัน...)

บ่นไปเรื่อย พอดีกว่า
สวัสดีครับ


ป.ล.
เขียนไว้นานล่ะ ไม่ได้ดีขึ้นเลย ^^