HELP

Help I need somebody, Help!
Not just anybody, help!
You know I need someone, help!

When I was younger, so much younger then today
I never need any body's help in any way
But now these days are gone, I'm not so self assured

Now I find I've changed my mind
I've opened up the doors

Help me if you can, I'm feeling down
And I do appreciate you being 'round
Help me get my feet back on the ground
Won't you please, please help me?

And now my life has changed in, oh so many ways
My independence seems to vanish in the haze
But ev'ry now and then I feel so insecure
I know that I just need you like
I've never done before

Song by The Beatles

....

แม่เทพธิดา! ฉันได้แต่เพียงมองเธอเท่านั้น มันทรมาน

เหลือเกิน มันเป็นความยินดีของฉันด้วย เออหนอ ฉัน

รักเธอมากเพียงใดในชั่วโมงนั้น! ฉันกลับมีอายุสิบแปดปี

อีกครั้ง

ในฉับพลัน ทุกสิ่งก็กระจ่าง หญิงสาวแสนสวย

ผมสีทองสุกปลั่ง สดใสแสนชื่น! ฉันจำไม่ได้แม้แต่ชื่อเธอ

เป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงที่ฉันหลงรักเธอ และในวันนี้ บนถนน

ที่แดดส่องแห่งเมืองภูเขา ฉันได้รักเธออีกเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงเต็ม

ใครอื่นจะรักเธอมาก่อนก็ช่างเถิด เขาไม่เคยรักเธอยิ่งกว่าที่ฉันรัก

ไม่เคยมีชายใดให้พลังที่เขาควบคุมตัวเองแก่เธอยิ่งไปกว่าฉัน

พลังอันไร้เงื่อนไข แต่ฉันถูกสาปไม่ให้จริงจังเสียแล้ว

ฉันเป็นของสรรพสำเนียงแห่งสายลม

ซึ่งมิได้หลงรักหญิงสาว หากหลงรักเพียงแต่ความรักเท่านั้น

คนพเนจรเป็นเช่นนี้ทุกคน ส่วนใหญ่ของการร่อนเร่

ไร้ที่พำนักคือความรัก คือตัณหา เป็นความหลงใหลที่จะ

เดินทางร่อนเร่ อย่างน้อย สักครึ่งหนึ่งมีแต่ความกระตือรือร้น

อีกอย่างหนึ่ง- - -ความปรารถนาที่ไม่รู้ตัว ที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเอง

ที่จะขจัดตัณหา

เราคนพเนจรมักจะฉลาดแกมโกง- - -เราสร้างความ

รู้สึกอันมิอาจเติมจนเต็มให้เกิดขึ้น และความรัก ซึ่งแท้จริง

ควรจะเป็นของหญิงสาว เราก็กลับเที่ยวหว่านโปรยไปทั่ว

เมืองเล็กและภูเขา, ทะเลสาบและหุบผา, เด็กๆ ริมถนน,

ขอทานบนสะพาน, ฝูงวัวในทุ่งหญ้า, นกและผีเสื้อ

เราแบ่งแยกความรักออกจากวัตถุ ความรักเท่านั้น

พอแล้วสำหรับเรา ในทำนองเดียวกัน เมื่อเราพเนจรไปไหน

เราไม่มองหาจุดหมาย เรามองหาเพียงความสุขของการพเนจร

เพียงได้เร่ร่อนไปเท่านั้น

....

จาก ร่อนเร่พเนจร (Wandering)
เฮอร์มันน์ เฮสเสะ : ประพันธ์
สาลินี คำฉันท์ : แปลเป็นภาษาไทย

เช้านี้, ตื่นมาวุ่นวายอยู่กับหน้าจอโทรทัศน์

รอเวลาเพื่อนรุ่นพี่ที่มาพักอยู่ด้วยกัน ตื่นนอน

อยากให้เขาไปหาหมอ เพราะเมื่อคืนอาการเจ็บป่วยจากการปวดฟัน

ลุกลามทำร้ายวิถีปกติของชีวิตไปเยอะ...

แต่กว่าจะได้ฤกษ์ยาม เวลาก็ผ่านจนบ่ายโมง

ไม่ทันได้ไปไหน ฝนก็เทลงมาเหมือนไม่ปรารถนาลอยคว้าง

บนท้องฟ้าอีกต่อไป ฟ้าครึ้มมืด

วิทยุเครื่องเก่ากรีดเสียงสู้สายฝน ด้วยเพลงในยุค70-80

แล้วเสียงเพลง HELP ก็ดังขึ้น

ห้องแคบกลายเป็นเวทีกว้างของอดีต

ฝนหยุดแล้ว, แต่...

ทุกอย่างก็ยังไม่เริ่มขึ้น

มีเพลงลมหายใจเท่านั้นที่ยังเวียนไหลสม่ำเสมอ

เมื่อวานเป็นเช่นนั้น วันนี้ยังเช่นนั้น

ก็เท่านั้นเอง...

ป.ล. ฟังเพลง ที่นี่ นะ