ยามเย็น
คู่รักเดินไปในยามเย็น
ผ่านท้องทุ่งไปช้าๆ
เหล่าหญิงสาวปล่อยผมสลวย
นักธุรกิจนับเงิน
ชาวเมืองอ่านข่าวล่าสุดอย่างจดจ่อ
ในหนังสือพิมพ์ฉบับบ่าย
ทารกกำมือน้อยๆ แน่น
หลับสนิทในความมืด
แต่ละคนต่างมีความจริงแท้ของตัวเอง
ติดตามหน้าที่อันทรงเกียรติ
ชาวเมือง, ทารก, คู่รัก- - -
และมิใช่ฉันหรือ
ใช่สิ, ฉันก็มีงานในยามเย็น
ซึ่งฉันเป็นทาสของมัน
งานจะไม่สำเร็จหากไร้วิญญาณแห่งวัย
มันมีความหมายด้วย
และฉันเดินขึ้นเดินลง
เริงระบำอยู่ในใจ
ร้องเพลงโง่ๆ ริมถนน
สรรเสริญพระเจ้าและตัวเอง
ดื่มเหล้าองุ่นและเสแสร้ง
ว่าฉันเป็นขุนนาง
วิตกด้วยเรื่องใด
แย้มยิ้ม, ดื่มอีก,
ตอบรับหัวใจตัวเอง
(ในตอนเช้า, เรื่องนี้จะไม่สำเร็จ)
แต่งบทกวีขึ้นเล่นๆ
เป็นเรื่องแห่งความทุกข์ที่ผ่านเลย
จ้องดูดวงดาวและดวงจันทร์อันวนเวียน
เดาหาทิศทางดวงดารา
นึกว่าตนก็คือดาวดวงหนึ่ง
กำลังเดินทาง
ไปไหนก็ตามที.
จาก ร่อนเร่พเนจร (Wandering)
เฮอร์มันน์ เฮสเสะ : ประพันธ์
สาลินี คำฉันท์ : แปลเป็นภาษาไทย
หลายคืนมาแล้ว
ที่หนังสือเล่มนี้กลับมาเป็นหนังสือหัวนอนอีกครั้ง...
posted by ไอ้หนวดยีน @ 1:06 PM
5 Comments:
ลืมบอกว่า จาก สำนักพิมพ์ หนังสือเล่มเล็ก
ป.ล.ทิ้งท้ายด้วยความรู้สึกว่าอยากให้มีหนังสือขนาดเท่านี้ที่เหมาะสมกับการเดินทางท่องไปด้วยกันอีก - ก็แค่บ่นไปเท่านั้น^^
รู้แล้ว เพิ่มเรทติ้งด้วยการใส่คอมเม้นท์ตัวเองนี่นา
หนังสือหัวเตียงเหรอ
เราไม่มีหัวเตียง เลยเรียกว่ากองหนังสือข้างหมอน
แต่ละเล่มอ่านไม่จบ จะเอาไปเก็บที่ชั้นหนังสือ
ก็ยังเสียดายคิดว่าจะอ่าน
แต่ก็ไม่ได้หยิบมาอ่านสักที กองสูงกว่าหมอนแล้ว
"แต่ละคนต่างมีความจริงแท้ของตัวเอง"
^
^
ผมเห็นด้วยกับประโยคนี้จังเลย
ไม่รู้สิ ... เราไม่สามารถไปตัดสิน คือคิดว่าคนๆ นี้ช่างตื้นเขินได้
ทุกคนต่างก็ต้องรับผิดชอบต่อหน้าที่
คงไม่มีอะไรตัดสินได้ว่า ใครยิ่งใหญ่ หรือต่ำต้อย
โลกสมดุลได้ก็เพราะความแตกต่าง ...
หนังสือกองสูงกว่าหมอนก๋ต้องหัด
"ถอยหมอน" ออกเสียบ้าง
จะได้ไม่รกรุงรัง
อิ๊ก^^
ฉันก็ไม่มีเตียงเว้ย
เลยวางหนังสือไว้หัวนอนไง
หากมันไม่ใช่เล่มที่แกจะอ่านจบ
มันก้ไม่ใช่เล่มที่แกจะอ่านจบหรอก
(โห จะพูดทำไมเนี่ย เซ็นๆ^^)
คุณขาม
อืม เห็นด้วย
กับเราไม่สามารถไปตัดสิน
คือ คิดว่าคนๆ นี้ช่างตื้นเขินได้
สิ่งละอันพันละน้อย ทำให้งานสมบูรณ์ขึ้นครับ
พี่บอล
โกร๋นกันพอดีงั้น ..เฮ้อ^^
Post a Comment
<< Home