อโรคยา ปรมา ลาภา

เย้! เย้! เย้วววว!!

หายป่วยไข้ในวันศุกร์
การไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐเสียจริง
หลังจากเร่งวันคืนให้ห่างหายจากโรคภัย
เพราะพรุ่งนี้จะได้ออกเดินทางไปเที่ยวอีกหน
ประสาชนชั้นกลางในเมืองหลวง
อาศัยวันหยุดแรงงาน ไปฉ่ำปอดซะงั้น

วันนี้ ศาลสามศาลจะประชุมกัน
หาทางออก ที่จะมีผลต่อประเทศ
หวังว่าผมคงไม่ต้องนอนสวดมนต์
ยกมือท่วมหัวอีกก็แล้วกัน

เผื่อจะหลงลืมว่าโลกนี้
ยังมีแสงแดด สายลม
ท้องทะเล ภูเขา แม่น้ำ ชาวประมง หอยเม่น
อาโทพอด ตัวสงกรานต์ ผีเสื้อกลางคืน
ปลาซีลาคานท์ หญ้าแห้วหมู ต้นรง พญาเสือโคร่ง
การเวก ดอกโมกข์ กระต่ายน้ำ ปลิง ทาก แมงมุม
เขียด ไส้เดือน มะเฟือง กระจับ หนูนา
เมียแคช โรนัลดินโญ่ เฮ้ย...ชักมากไป
เอาเป็นว่ายังมี อื่นๆ อีกมากมาย
นอกเหนือจากราคาน้ำมัน
ที่ต้องกรอกใส่รถ และปัญหาการเมือง
(แต่ว่าพรุ่งนี้ต้องเติมน้ำมันเหมือนกันนี่หว่า)

หากการออกจากวิถีชีวิตปกติ
แล้วทำให้เขียนบทกวีได้สักบท วาดภาพได้สักภาพ
ได้หัวเราะ และยิ้มอีกหลายครั้งหลายหน
เราก็ควรออกเดินทางกันบ้างนะ
เพราะ หัวเราะทุกเวลา ปรมา ลาภา* ครับ

แล้วพบกันนะ

(*คัดลอกและหยิบยืมจากหนังสือของคุณวิลาศ มณีวัต)