ระหว่างร่วงหล่นจากขอบสะพานสู่ห้วงน้ำเบื้องล่าง คำถามใดวิ่งวนสู่มโนสำนึก...
posted by ไอ้หนวดยีน @ 1:02 PM
ยีนไม่ได้เข้ามาเยี่ยมเยียนซะนาน แหม มีลูกเล่นเต็มเลย เปิดหน้าเองได้ด้วย เดิ้นมากๆหวังว่าคงสบายดีนะจ๊ะ
คุณยีนสถานที่คุ้นตาสุดๆผมว่าผมเดินสวนกับคุณยีนบ่อยมากน่าจะใช่นะถ้าเดินสวนกันอีกจะเข้าไปทักครับ ฮ่าๆๆปล. ความจริงแค่ตั้งใจหยุดเขียนบล็อกสักระยะเพราะชีวิตกำลังเปลี่ยนแปลงรู้สึกมั่นคงเมื่อไหร่ จะกลับมาเปิดบล็อกใหม่ครับ
อ่า...วันนี้ประหลาดดีเพื่อนสองคนที่พบเจอครั้งแรกในโลกเสมือนมาเยือนพร้อมกันนิมิ้ม...เราน่ะสบายดี มิ้มเองคงเช่นกันเพราะเขาว่ากันว่าสุขภาพ"ใจ"ที่ดีจะทำให้ร่างกายแข็งแรง ^_^ส่วนรูปน่ะทำตามที่มันมีให้เลือกก็ขึ้นมาเองน่ะจ้าไม่ได้มีลูกเล่นส่วนตัวหรอก ^^คุณขาม...ฮ่าๆๆ ยินดีที่เข้ามาเยี่ยมเยือนกันอยู่น่ะครับสองสามวันนี้ ผมก็ยังแวะไปดูหน้าจอว่างเปล่าเพิ่มขึ้นของคุณขามอยู่ โลกมันหมุนไปทุกวัน ที่จริงแล้วหนังกำพร้าก็ตายอยู่ทุกขณะ ความตายห่อหุ้มเราเสมอ แต่ได้เห็นการรกร้างในสถานที่คุ้นเคยแล้วก็เข้าใจมากขึ้น่ะครับ หวัง่วาคงจะได้อ่านข้อเขียนหรือว่าบางเสี้ยวของบทเพลงที่เลือกสรรมาอีกนะครับ ในสักวัน^^ ส่วนเรื่องเดินสวนกันเนี่ย ฮ่าๆๆ ท่าทางจะจริงสถานที่เนี่ยสองสามเดือนที่ผ่านเดินเส้นทางนี้ทุกวันเลย และคงยาวนานไปอีกหนึ่งปี ก่อนวิทยานิพนธ์จะลุล่วงไป (- -" อย่าลืมเข้ามาทักกันนะครับไอ้คนอ้วนๆ ที่ถือกล้องป๊อกแป๊กนั่นแหละครับ ^^
Post a Comment
<< Home
ฉันไม่ใช่คนที่นี่ และไม่ใช่ที่อื่นด้วย โลกเป็นเพียงทัศนียภาพแปลกตา ที่ใจฉันไม่อาจนำพาพักพิงได้ - อัลแบร์ กามูส์
View my complete profile
3 Comments:
ยีน
ไม่ได้เข้ามาเยี่ยมเยียนซะนาน แหม มีลูกเล่นเต็มเลย เปิดหน้าเองได้ด้วย เดิ้นมากๆ
หวังว่าคงสบายดีนะจ๊ะ
คุณยีน
สถานที่คุ้นตาสุดๆ
ผมว่าผมเดินสวนกับคุณยีนบ่อยมาก
น่าจะใช่นะ
ถ้าเดินสวนกันอีกจะเข้าไปทักครับ ฮ่าๆๆ
ปล. ความจริงแค่ตั้งใจหยุดเขียนบล็อกสักระยะ
เพราะชีวิตกำลังเปลี่ยนแปลง
รู้สึกมั่นคงเมื่อไหร่ จะกลับมาเปิดบล็อกใหม่ครับ
อ่า...วันนี้ประหลาดดี
เพื่อนสองคนที่พบเจอครั้งแรกในโลกเสมือน
มาเยือนพร้อมกันนิ
มิ้ม...
เราน่ะสบายดี มิ้มเองคงเช่นกัน
เพราะเขาว่ากันว่าสุขภาพ"ใจ"ที่ดี
จะทำให้ร่างกายแข็งแรง ^_^
ส่วนรูปน่ะทำตามที่มันมีให้เลือกก็ขึ้นมาเองน่ะจ้า
ไม่ได้มีลูกเล่นส่วนตัวหรอก ^^
คุณขาม...
ฮ่าๆๆ ยินดีที่เข้ามาเยี่ยมเยือนกันอยู่น่ะครับ
สองสามวันนี้ ผมก็ยังแวะไปดูหน้าจอว่างเปล่าเพิ่มขึ้นของคุณขามอยู่ โลกมันหมุนไปทุกวัน ที่จริงแล้วหนังกำพร้าก็ตายอยู่ทุกขณะ ความตายห่อหุ้มเราเสมอ แต่ได้เห็นการรกร้างในสถานที่คุ้นเคยแล้วก็เข้าใจมากขึ้น่ะครับ หวัง่วาคงจะได้อ่านข้อเขียนหรือว่าบางเสี้ยวของบทเพลงที่เลือกสรรมาอีกนะครับ ในสักวัน^^
ส่วนเรื่องเดินสวนกันเนี่ย ฮ่าๆๆ
ท่าทางจะจริงสถานที่เนี่ยสองสามเดือนที่ผ่านเดินเส้นทางนี้ทุกวันเลย และคงยาวนานไปอีกหนึ่งปี ก่อนวิทยานิพนธ์จะลุล่วงไป (- -"
อย่าลืมเข้ามาทักกันนะครับ
ไอ้คนอ้วนๆ ที่ถือกล้องป๊อกแป๊กนั่นแหละครับ ^^
Post a Comment
<< Home