ข้าวเหนียวปิ้ง

วันนี้ออกไปข้างนอกมา
ขากลับเดินเข้าที่พัก
พบรถเข็นขายข้าวเหนียวปิ้งกลิ่นหอม
ผ่านทางมา

ที่จริงก็พบร้านรถเข็นเช่นนี้อยู่ทั่วไป
โดยเฉพาะข้างถนนในเยาวราชที่ผ่านทาง
แต่ชั่วระยะที่กลิ่นหอมปะทะและความทรงจำโลดแล่น
เป็นเพียงเสี้ยววินาทีไม่นานนัก

เดี๋ยวข้าวเหนียวปิ้งไส้กล้วยและเผือก
ขายกันชิ้นละ 5 บาทแล้ว
เข้าใจว่าตอนเด็กๆ ถูกกว่านี้มาก
(ก็แน่ล่ะ = =")

ตอนเด็กๆ ผมชอบกินข้าวเหนียวปิ้งมาก
อาจเพราะชอบกินข้าวเหนียวอยู่แล้วด้วย
รู้สึกสนุกสนานดี ไม่เหมือนกินข้าวจริงๆ
ไส้กล้วยเป็นของโปรด เพราะมันหวานๆ
ส่วนกล้วยถั่วดำ หรือเผือก หรือมันก็ยกให้คนอื่นไป

ใบตองรมแรงควันถ่าน
ข้าวเหนียวกะทิส่งกลิ่นขยายตัวสู่มวลอากาศ
ความร้อนในอุ้งมือ จนต้องโยนสลับไปมา
ดึงไม้กลัดที่ห้วออก คลี่ใบตองที่แห้งกรอบ
เพื่อพบกรุ่นกลิ่นความร้อนตรงหน้า
คลับคล้ายคลับคลาว่า
หัวข้าวเหนียวปิ้งจะยื่นๆ ออกไปตามทรงของใบตอง
ส่วนนั้นจะแห้งกรอบ หรืออาจไหม้ในบางที
ผมเละเล็ม ก่อนขบกัดความร้อนในเนื้อข้าวเหนียว

ในวงเพื่อน
บางคนกัดคำโตแล้วคลายออกทันที
เสียงหัวเราะอยู่ในทรงจำเกี่ยวกับข้าวเหนียวปิ้งด้วย

แม้ว่าจะมีขายอยู่ตามท้องถนน
เข็นผ่านความร้อน เผชิญหน้ากับการส่ายหน้าของผู้คน
ร้านข้าวเหนียวปิ้งก็ยังเยอะไป

แต่...
ผมคิดถึงขึ้นมาเท่านั้นเอง